အဲ့ဒီညက
အမူအရာပ်က္ေနတဲ့
ေကာင္းကင္ႀကီးက
အိေျႏၵဆယ္တဲ့အေနနဲ႔
လမင္းေလးကို အဆစ္ထည့္ၿပီး
လွပေနလိုက္တာ။
အဲ့ဒီလမင္းေလးကို
ၿပိဳင္တူ ေမာ့ၾကည့္ကာ
လူေပါင္းက “တလံ” နဲ႔
မ်က္လုံးက “တံပိုး” ေပါ့။
`လွလား´တဲ့
အေျဖမလိုခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းပါ
ျပန္ေျပာေနရင္
အရသာပ်က္လြန္းလို႔
ေျမခံ ေလခံေကာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ။
ေျပာျပန္ၿပီ
“ၾကည့္”
“ၾကည့္”
လမင္းေလးက တို႔နဲ႔
ပိုနီးလာၿပီေနာ္။
ငါတို႔ဟာ
တၿမိဳ႕တည္းသားေတြပါ
ဒါေပမယ့္
ေ၀းေနလိုက္ၾကတာ
ျပန္လွည့္မၾကည့္ႏိုင္ဘူး
သုံးနဲ႔ေလးလိုပဲ။
တခါတရံေတာ့
ျခင္းၾကားေတာင္းၾကီးကို
အလယ္ေခါင္တည့္တည့္ခ်ၿပီး
စကားေတြျပည့္ေအာင္
ေျပာေနခ်င္တာ
ေျပာေနခ်င္ေသးတာ။
ေခါင္းစဥ္တပ္မရတဲ့
အလုပ္အကိုင္ေတြနဲ႔
ရႈပ္ၿပီးရင္း ရႈပ္။
ေနာက္တခါ လမင္းေလး
ငါတို႔ဆီျပန္လာရင္ေတာ့
အိပ္မက္ထဲမွာ
မက္တဲ့အိပ္မက္ကို
ထပ္မက္ခ်င္သား
ထပ္ၿပီး မက္ခ်င္သားေပါ့။
ထပ္ၿပီး မက္ခ်င္သားေပါ့။
ငယ္ငယ္က အပူအပင္ကင္းကင္းနဲ႔ ေဆာ့ကစားခဲ့တဲ့ “တျပဴး တလံ ေညာင္ကန္ တံပိုး အက်ဳိး” ဆိုတဲ့အသံ ေလးေတြ ျပန္ၾကားေယာင္ရင္း။
2 comments:
အေရးသြက္သေလာက္ အေၿပာညက္ပါေပ႔..။
ရွင္သစၥာလိပ္စာေပးဦး..။
ကိုေနာေရ ကိုသစၥာလိပ္စာကေတာ့ www.shinthitsar.blogspot.com ပါ...
Post a Comment