ေတြးလက္စ နံနက္ခင္းအေတြးမ်ား(၇)

ဘ၀တစ္ခုကို အသက္ရႈျခင္းနဲ႔ စတင္လိုက္ၿပီ။ ေလာကဓံကို နားမလည္တတ္ေသးတဲ့ဘ၀ကို မသိတသိနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ဘူးၿပီ။ ေက်ာင္းေနတဲ့ဘ၀ စတင္မိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရွိျခင္း မရွိျခင္း နားလည္ျခင္း နားမလည္ျခင္း စသည္ စသည္မ်ားလည္း သင္ရုိးတျခား ျဖစ္စဥ္တျခားနဲ႔ စာမ်က္ႏွာေတြ ေက်ာ္ဖတ္ခဲ့ဘူးၿပီ။

တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀ကို အသာဘက္က ေဖာ့ေဖာ့ေတြးတတ္ေနၿပီ။ အေကာင္းအျမင္နဲ႔လည္း ဘ၀ကို ေခ်ာ့သိပ္ထားတတ္ၿပီ။ သမာသမတ္က်ျခင္း စိတ္ဓါတ္ကို အေကာင္းဆုံးလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္နာေနရၿပီ။ တရား ျခင္း မတရား ျခင္းကို ခြဲခြဲျခမ္းျခမ္း သိတတ္ေနၿပီ။ အမွန္တရားကိုလည္း တေလးတစား ၀တ္ဆင္ေန တတ္ၿပီ။ 

တခါတရံ ကိုယ့္ဘ၀ကို အမွားမ်ားလည္း အမည္းရိပ္ထင္ေစဘူးခဲ့ၿပီ။ အမွားကို အမွားလို႔ ျမင္တတ္ လာေအာင္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းနဲ႔ အသားတက် ေနတတ္ေနၿပီ။ အမွားကို အမွန္ျပင္ၿပီး အမွန္တရား ကို ကိုးကြယ္ေနရၿပီ။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေကာင္းျမင္ေနတတ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ အေပါင္းအသင္းကိုလည္း ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ၾကဥ္ ျခင္း၊ ကိုယ္ေပါင္းစိတ္ခြါေနနည္းနဲ႔လည္း က်င့္သားရေနၿပီ။

ယုံၾကည္မႈအတြက္ သိကၡာတရားကို နိမ့္က်မသြားေအာင္ အျမင့္မွာပဲ သိမ္းထားတတ္ၿပီ။  ဘ၀ကို ေက်နပ္ျခင္း ေရာင့္ရဲျခင္း ေျဖသိမ့္ျခင္းေတြနဲ႔ပဲ ေလာကဓံကို ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္အတိုင္း ဆက္ဆံတတ္ခဲ့ၿပီ။ 

အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က စကားျဖင့္ေဖးမျခင္း၊ အလုပ္နဲ႔ ေဖးမျခင္းကိုလည္း တတ္ ႏိုင္သေလာက္ က်င့္သုံးေနဆဲ။ 

ဒီလိုဆို ငါရထားတဲ့ ဘ၀ ေက်နပ္ျခင္းနဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ က်န္ေနေသးတဲ့ သက္တမ္းကို ေလးေလးပင္ပင္မဟုတ္ဘဲ သက္သက္သာသာေလးနဲ႔ ျဖတ္သန္းရေပအုံးမယ္။