Wednesday, April 13, 2011

ပိေတာက္ေရ..................(၂)


မေန႔က ညဝက္ေစာင္းေစာင္းမွာ
ေကာင္းကင္ဆိုတဲ့ျမစ္က
ေခ်ာင္းေပါက္ ျမစ္ေရာက္မဟုတ္တဲ့
မစို႔မပို႔ တခါးတစ္ခ်ပ္ကို ဖြင့္ၿပီး
သၾကၤန္ကို ၾကဳိလိုက္တာ
ပိေတာက္က မရွိဘူး။

 ၿပီးၿပည့္စုံျခင္း ဆႏၵမ်ား
အေနအထား မွားေနေရာ့သလား
သၾကၤန္မိုးက တျခား
ပိေတာက္က တေနရာ
က်ိန္စာသင့္တာေတာ့ မဟုတ္ပါေစနဲ႔။

အနာဂတ္ကို မယုံၾကည္တဲ့ ပိေတာက္
ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ မေပ်ာက္ပါေစနဲ႔ကြယ္။

ေနရာကြဲလို႔ လြဲေနရတာပါ
မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့ အနာဂတ္ကို
ေက်းဇူးျပဳ၍ ယုံၾကည္ထားပါ
ငါတို႔ ဆုံၾကမယ္ေလ............ေနာ့။

ပိေတာက္ေရ
ပြင့္ဖို႔သာ အားတင္းထားပါ
မိုးကေတာ့ လာမယ္။

Friday, April 8, 2011

ပိေတာက္ေရ ..............


ပိေတာက္က ပိေတာက္
ေသခ်ာတဲ့ ဧပရယ္လ္က ဧပရယ္လ္
(တန္ခူးက တန္ခူး တခါတရံ ကဆုန္က ကဆုန္)
ဆုံမွတ္အျဖစ္ ေပါင္းၾကေတာ့
သၾကၤန္တဲ့။

ဘယ္အရာမဆို
ရသတစ္ခုျဖစ္ဖို႔
ဆုံမွတ္ကေတာ့ လိုအပ္မွာပါပဲ။

သၾကၤန္ကေတာ့ ေရာက္လာေတာ့မယ္
ငါနဲ႔ဆုံမွတ္ျဖစ္လားဆိုရင္
ငါ့ရင္ထဲက ပိေတာက္က
ဟိုး.........အေဝးဆီမွာ
ဟုိး.........အေဝး
ဟိုး...........။

Saturday, January 22, 2011

ေဆာင္းကမၺလာနဲ႔ အေမ့ရင္ခြင္


လူေလးရယ္ 
ဟိုဟိုဒီဒီေတြးမပူပါနဲ႔ဆုိၿပီး
ငါ့ဝမ္းတစ္ထြာနဲ႔ငါ
အေမက ငါ့ကို ေမြးဖြားေပးလိုက္ၿပီ။

စြမ္းအားဆိုတာ
ေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးရဲမွ 
အေမ့သား ပီသမွာေပါ့တဲ့
အေမေရ 
က်ေနာ္ ေရွ႕သို႔ဆက္လွမ္းခဲ့ၿပီ ။

ငါ့သားေရ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂရုစိုက္ပါ
ဒီလိုနဲ႔ အေမ့တြန္းအားေတြ
ေဝးေနရင္းနဲ႔ နီးနီးေနရတာ အေမ။

က်ေနာ္ထင္တယ္။
အေမက 
က်ေနာ္အတြက္ ေက်နပ္မႈအၿပဳံးေတြနဲ႔
တိုးတိုးၿပီး ၿပဳံးေနမွာပါ 
ၿပံဳးပါေလ အေမ။ 

အေဖကေတာ့
ဒါမွ ငါ့သားကြဆိုၿပီး
လက္မေထာင္ၾကြားေနတာကို
အေမက ဟင္း....ဟင္း....ဆိုၿပီး
ေတာ့္ေနာ္ေတာ္ ကေလးကလားနဲ႔
အေမၿပံဳးေနမွာ 
က်ေနာ္ျမင္ေယာင္မိတယ္ အေမ။

က်ေနာ္ ျမင္ေယာင္မိတယ္
အေမ ၿပံဳးေနမွာကိုေလ ။


မွတ္ခ်က္။     ။ ၂၃.၀၁.၂၀၁၁ ေဆာင္းအိပ္မက္ ေမြးေန႔ရွင္အတြက္။

Thursday, December 30, 2010

နာမည္မ်ားရဲ႕သိကၡာ


နာမည္တစ္လုံးရဖို႔
ဘယ္သူမွ ကိုယ့္စာမ်က္ႏွာ ကိုယ္မေက်ာ္ခ်င္ၾကဘူး
ဒါေပမယ့္ 
စာမ်က္ႏွာေတြ ေက်ာ္ခဲ့ၾကၿပီ။

နာမည္တစ္လုံးရဖို႔
မတရားမႈအတြက္
ဘယ္သူမွ သူမ်ားမ်က္ႏွာၾကည့္ဖို႔မလိုဘူး
တရားမွ်တမႈကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔။

နာမည္တစ္လုံးရဖို႔
ဘယ္သူက ကိုယ့္နာမည္ကို စေတးခံႏိုင္သလဲ
ဒါေပမယ့္ စေတးလိုက္ၾကၿပီ
ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းေတြနဲ႔။

အေရးၾကီးဆုံးက...................
ကိုယ့္ကို အမ်ားခ်စ္ေစတာထက္
ကိုယ္က အမ်ားကိုခ်စ္တာက
ဘယ္ဟာက ဘယ္ေလာက္တန္ဖုိးရွိမွာလဲ
ကဲ................
ကိုယ့္သိကၡာ ကိုယ့္သမိုင္းကို
နာမည္တစ္လုံး ကမၺည္းထိုးၾကမယ္။


Saturday, November 27, 2010

ရင္ဘတ္ထဲက ေပးစာ

သူငယ္ခ်င္း

သတိရသကြာ။ မင္းတို႔အျမင္မွာ ငါ ေရနည္းငါး ျဖစ္ေနၿပီလားကြာ။ ငါ့မွာေရွ႕တက္ဖို႔က အေျခအေန မရွိဘူးေလ။ ငါးတစ္ေကာင္လိုေပါ့။ ေရွ႕အထက္မွာ ေရနည္းေနရင္ အထက္ကို ဆက္တက္လိုက္ရင္ အဆင္းမွာ အဲ့ဒီငါးအတြက္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ မင္းစဥ္းစားၾကည့္။ ငါဟာ အဲ့ဒီအေနအထားပါ။ အဆုတ္အဆင္း ေတြထက္ ရပ္ေနဖို႔ ၾကိဳးစားေနရတာနဲ႔ ငါ အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းတီးေနတာမဟုတ္ဘူး သူငယ္ခ်င္း။ မင္းျမင္ေစခ်င္တဲ့ ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ မင္းေျပာေနက် တန္းတူအဆင့္အတန္းဆိုတာ ငါနားလည္တာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းရာ။ မင္းကေတာ့ ဆက္တိုးသင့္တယ္လို႔ မင္းယူဆမွာေပါ့။ မင္းေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းကို ၾကိဳတင္ေရြးထားတာဆိုေတာ့ မင္းအတြက္ ဟုတ္ေကာင္းဟုတ္မယ္ သူငယ္ခ်င္း။ ငါ့အတြက္ကေတာ့ ေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးဖို႔ ေနာက္တစ္လွမ္း ႏွစ္လွမ္းဆုတ္ခဲ့ရတာေတြ မင္းလည္းသိမွာပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဘဝဆိုတာ မင္းေျပာသလို သစ္ေနဖို႔ကို ဆက္တိုးဖို႔ပဲ အေရးၾကီးတာပါဆိုတာ ငါမေမ့ပါဘူး။ ဒီေလာက္နဲ႕ရပ္ေနဖို႔ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ကုိုယ့္တံခါးကို ကိုယ္ပိတ္ထားမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူသူကိုယ္ကို နားလည္ၾကမွာပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္လို႔ ကံၾကမၼာကို အလိုလို လက္ညွိဳးထိုးၾကတာ ဘယ္သူ႔အျပစ္လဲကြာ။ အခ်ိန္အခါနဲ႔ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ရမလိုပါပဲ ဟုတ္ဘူးလား။ တစ္ခါတစ္ရံ မလႈပ္သာ မလွည့္သာဘဝအေနအထားမ်ဳိးမွာ။ ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေျပာသလိုေပါ့ ေစာင့္ၾကည့္ရုံ သက္သက္နဲ႔ေတာ့ ဒါက ဒီလိုရွိတယ္လို႔ လုပ္မျပစ္ပါနဲ႔တဲ့။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ ငါတို႔လည္း အဲ့ဒီလိုမ်ဳိးေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါကလည္း ထားခဲ့ရုံသက္သက္နဲ႔ေတာ့ အမွတ္တရမျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ အခ်င္းခ်င္း ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္းရွိဖိုဆိုတာ တစ္ကယ္လိုအပ္တဲ့ က်င့္ထုံးတစ္နည္းပဲ။ မင္းကို ငါတို႔က ေခတ္ေရွ႕ေျပးလို႔ သတ္မွတ္ထားတာေလ။ ကိုယ္တို႔အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာလိုက္ရင္ ငါတို႔ ဘယ္အေပါက္က လိုက္ရ မလဲဆိုတာ ျဖစ္ေနရတာ။ စာကို မင္းက တအားဖတ္တာကိုး။ မင္းရဲ႕ေက်းဇူးနဲ႔ ငါတို႔ေတြ စာေတြ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ စာဖတ္ဖို႔ ဝါသနာေတြပါလာတယ္။ စာေတြဖတ္ၿပီး ေရွ႕ဆက္အေတြးအေခၚေတြကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြးၾကေတာ့ မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာ ျပဳံးလို႔။ မင္းကေတြးမွာေပါ့ ငါတို႔တစ္ေတြ ေရွ႕ဆက္လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ေတြ အေတြးအေခၚညီညီနဲ႔ လုပ္ကိုင္လို႔ရၿပီဆိုတာကိုပါ။ မင္းေျပာေနက် ငါတို႔ အမ်ားအတြက္ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာ ခုေတာ့ ငါမွာလည္း ရွိေနပါၿပီ သူငယ္ခ်င္း။ မင္း ဝမ္းသာေတာ့ မင္းရဲ႕မ်က္လုံးေမွးေမွးေလးနဲ႔ ျပဳံးေနက် အျပဳံးေလးနဲ႔။ သတိရတယ္ဆိုတာ လက္တို႔ၿပီး ေျပာရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ မင္းနဲ႔ငါၾကား ဖလင္တစ္ကြက္စာေလာက္ သတိရေနၾကရင္ မင္းမက္ေန တဲ့အိပ္မက္ေတြ ငါမက္ေနတာပါပဲ။ ဒါပဲကြာ ဆက္ေတြးၾကေသးတာေပါ့။ 


မင္းရဲ႕
အေဝးက နီးေနတဲ့ 
သူငယ္ခ်င္း

Wednesday, November 17, 2010

အျဖဴေရာင္နံနက္ခင္းနဲ႔ အမည္းေရာင္ညေနခင္းမ်ား


တိမ္မည္းေတြအုပ္မိုးၿပီး
ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္မ်က္ႏွာထားနဲ႔
ငါ့ကို လာလာ မၾကည့္နဲ႔။

ကိုယ့္အေတြးအေခၚ ကိုယ့္အေျပာအဆိုဟာ
လြတ္လပ္မႈကင္းရွင္းရဲ႕လားလို႔
ျပန္ဆန္းစစ္ရတာ ငါ့မွာအေမာ။

ဘယ္အတိုင္းအတာထိ
လွေနမွာလဲလို႔ေမးေနတာကိုပဲ
လွေနတာကိုက လွေနတာပါ။

ၾကည့္တတ္သူေတြအတြက္ကေတာ့
ဘယ္သူ ဘာဆိုတာ
အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ 
ေျပာေနဖို႔မလိုအပ္ေတာ့ဘူး။

ဘုရားဇာတ္ေတာ္ထဲမွာ ေတြ႕သလို
ကိုယ့္အက်ဳိးအတြက္
ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ထိ ရက္စက္မွာလဲ
အမ်ားအက်ဳိးအတြက္
ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ထိ သည္းခံမွာလဲ
ကဲ.......... ေမးၾကည့္မယ္
ငါတို႔ဟာ
သူေတာ္ေကာင္းလား?
လူယုတ္မာလား?


မွတ္ခ်က္။           ။ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ၿပီး လူယုတ္မာေတာ့ မလုပ္မိပါေစနဲ႔။

Saturday, November 13, 2010

ႏိုဝင္ဘာ(၁၃)


အလြတ္ရထားတဲ့စာေတြ
အလြတ္ျပန္ဆိုေနမိတယ္
“ကမၻာေျမၾကီး ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ”

ရလာဒ္ေတြအေျဖေပ်ာက္ဆုံးခ်ိန္
အလင္းသဲ့သဲ့ တန္ေဆာင္မုန္း
ငါ ေမွ်ာ္လင့္မိတာ ငါ့အမွားလား။

ၿပိဳလာမယ့္ မိုးကို 
ငါ မတားခ်င္ပါဘူး
ထဲထဲဝင္ဝင္ရြဲဆိုေနမယ့္ေန႔ရက္ေတြ
ခုေရာက္လာခဲ့ၿပီ
ေန႔သစ္ေတြၾကိဳၾက။

ဘုရားအေဟာရွိတယ္
သတိ ပိုတယ္မရွိတဲ့
သတိေတြ မေမ့ၾကနဲ႔
ပညာနဲ႔ ၾကပ္ၾကပ္ သတိ။

ေမွ်ာ္ရင္းနဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္
ခရီးအတိုင္းေပါ့
ဒီေန႔ ႏိုဝင္ဘာ (၁၃)
အရင္အတိုင္းပဲ
ရဲသထက္ ရဲရင့္ပါေစ။