အျဖဴေရာင္သက္သက္နဲ႔
လူပီသခ်င္လြန္းသူပါ။
ေမြးလာကတည္းက
ရင္ဘတ္ အျဖဴထည္ပါ။
အေပၚယံအျမင္ကေတာ့
ဖုန္တက္ခ်င္လည္း တက္ေနမွာ
အေရးၾကီးတာ မဟုတ္
ေျမာင္းပုပ္ထဲ မေရာက္ဖို႔
ေခါင္းကို ခဏခဏ
ျငင္းဆန္ခိုင္းအုံးမွာ။
ဘာလိုအပ္ေသးလဲ
ရုိးသားမႈနဲ႔ ေပက်ံေနတဲ့ ဘဝရယ္၊
အျဖဴေရာင္ရင္ဘတ္တစ္ခုရယ္၊
အမွားအယြင္းမခံတဲ့
ေစာင့္စည္းမႈတစ္စုံရယ္၊
ၿပီးၿပီေပါ့
ငါထင္တယ္
ငါ့အတြက္
ငါအလည္လာက်ဳိး နပ္တယ္။
ေလာကၾကီးေရ
အမွားၾကက္ေျခေတြ
ခတ္ထားခဲ့ၿပီး
မဲ့တဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ေတာ့
ငါ့ကိုယ္ကိုငါ ျပန္မဖတ္ခ်င္ဘူး။
1 comment:
ေရာ္...ခက္ကေခ်ၿပီ...။
Post a Comment