ေကာ္ဖီတစ္ခြက္၊ ေမးခြန္းတခုနဲ႕ ဘေလာ့ဘ္ဂါသုံးဦး ေတြ႕ဆုံျခင္း

ပုံေသမဟုတ္ေသာ္လည္း လာေနက်အတိုင္း အတက္အက်မူမမွန္မႈေတြနဲ႔ ပူတဲ့ရာသီကေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ႏွိပ္ စက္ဖို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ အပူဒဏ္ကို အန္တုရင္း မီးလာတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ အေလာတၾကီးတင္လို႔ရတဲ့ ပို႔စ္ေတြ မ်ားရာကေန တျဖည္းျဖည္း နည္းနည္းလို႔ ျဖစ္လာရၿပီ။  အိမ္နီးခ်င္ႏိုင္ငံျဖစ္ေနလို႔လား မသိဘူး။ မီးကလဲ ထုံးစံအတိုင္း လာခ်င္လာမယ္ မလာခ်င္ မလာဘူး မွန္ခ်င္မွ မွန္မယ္ဆိုတဲ့ အစားထဲကပဲ။

စိတ္ကူးတဲ့လို႔ ဂုရုၾကီး ကိုေနာတို႔ ဂုရုဂ်ီး ဓမၼဂဂၤါတို႔ (ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ခ်ီးျမွင့္ထားတဲ့ဘြဲ႔ထူးေတြနဲ႔ ခံ့ခ့ံညားညား ျဖစ္ေနသူတို႔) ပို႔စ္ အသစ္မတင္တဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ လာဖတ္သူမ်ားအဆင္ေျပေအာင္ တရက္ကို ၂ ပုဒ္ ၃ပုဒ္ ပို႔စ္ တင္ႏိုင္ေအာင္ အေတြးေတြကို ျဖစ္ညွစ္လို႔ တင္ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ရက္ေတာ့ ဂငယ္သုံးလုံးက စကားေျပာရေအာင္ လာခဲ့ပါဆိုတာနဲ႔ သူ႔ေတာရသုိ႔ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ (ဂရဂ)ဂိုဏ္း၀င္ ကိုေနာကလည္း အဆင္သင့္ေတြ႕ရလို႔ အင္း ဒီေန႔ေတာ့ ေကာ္ဖီတခြက္ တိုက္ၿပီး (သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေဖ်ာ္တဲ့ ေကာ္ဖီေတာ့မဟုတ္) ေလေမ်ာရမယ့္သူ ငါကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေတာ့မယ္ လို႔ ေတြးမိေလရဲ႕။ တပည့္ေမြးရတာၾကာလို႔ထင္ပ ဆရာေမြး ေတာ္တဲ့ ကိုရီေ၀တို႔ ကိုရွမ္းေလးတို႔က အဆင္သင့္ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။

နမတ္စေတး နမတ္စကား အျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္ၾကရင္း ဧည့္သည္လာရင္ ဧည့္၀တ္ ေက်ပြန္လြန္းတဲ့ ေတာရဆိုေတာ့ ကိုယ္ထိုင္မယ့္ ထိုင္ခုံ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆြဲယူထိုင္လိုက္ရတယ္။ ေတာရဆိုေတာ့ ေတာရအဂၤါနဲ႔ ညီညြတ္ေလေတာ့ ေနခ်င္စရာ သေဘာက်စရာေလးပါ။ 

အိႏၵိယထုံးစံကေတာ့ က်ေရဆိုင္သြားရင္ အသင့္ေဖ်ာ္ထားတဲ့ လဘက္ရည္ကို ေျမခြက္နဲ႔လာေပးသလို ေတာရေရာက္ေတာ့ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္လိုက္မယ္တဲ့။ ျမန္မာျပည္မွာကေတာ့ ေကာ္ဖီလား တီးလား စသည္ျဖင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ အေခၚအေ၀ၚ အၾကိဳက္အလိုက္ေတြေလာက္ ဒီမွာက မရွိဘူး။ 

ေကာ္ဖီေသာက္လို႔ တ၀က္က်ဳိးေတာ့ ေမးမယ္ေနာ္တဲ့ ကိုေနာက။ ဘာေမးမွာတုန္းဆိုေတာ့ တေန႔ကို ႏွစ္ပုဒ္ သုံးပုဒ္ေရးေနတာ ဘယ္ကအေတြးက ဘယ္လိုေပၚလာလို႔ တေန႔ တေန႔ အမ်ားၾကီးထြက္ေနတာတုန္းတဲ့။ ဘေလာ့ဘ္ေရးေနတာ ရွဲဒိုးေရးေနတာလားေပါ့။ ဂုရုဂ်ီးတို႔ စာေတြေစာင့္ဖတ္ရတာကလည္း တေန၀င္ေအာင္ ေစာင့္ေနရေတာ့ စိတ္က မရွည္ခ်င္ဘူး။ ဒါေတာင္ ရက္ေက်ာ္တာေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ ဒါေတြအားမရတာ ရယ္ လာဖတ္သူေတြလည္း ေကာင္းမေကာင္း ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ ဆိုတာထက္ လာရင္ ဖတ္စရာအသစ္တစ္ခု ေလာက္ ရွိေစခ်င္တာနဲ႔ အေတြးသစ္ကေလးေတြ ေတြးျဖစ္ရင္ ေရးမွတ္ထားတာေတြကို ျပန္ဆက္စပ္ၿပီး ပို႔စ္အသစ္တင္ျဖစ္တာပါလို႔ ျပန္ေျဖျဖစ္တယ္။ 

အဲ့ဒီလို အေမးခံၿပီး ေနာက္ပိုင္း အေတြးေတြ အ သြားသလားမသိဘူး။ ေရးစရာကို ထြက္မလာေတာ့ဘူး။ ခုေတာ့လည္း ကိုေနာရဲ႕စာေတြလည္း ဖတ္ေနရၿပီ။ ဂဂၤါၾကီးရဲ႕စာေတြလည္း ဖတ္ေနရၿပီ။ ၀မ္းသာစရာေပါ့။