အေဝးက လမင္းေလးေရ
တေျဖာင့္တည္းသြားတတ္တဲ့ ငါ့ကို
ျဖတ္ညွပ္ကပ္လမ္းၾကားထဲမွာ
မထားပစ္ပါနဲ႔။
ဒီအထိ
ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး
ငါထမ္းပိုးထားတဲ့ သိကၡာေတြကို
အျဖတ္ အညွပ္ အကပ္မခံခ်င္ဘူး
ႀကိမ္အတို႔ မခံခ်င္လို႔
ျမန္ျမန္ေျပးတတ္တဲ့ ျမင္းလိုပါပဲ။
ထပ္ေခၚမယ္ေနာ္
အေဝးက လမင္းေလးေရ။
တခါတေလေတာ့လည္း
ေျခေထာက္ အႏႈတ္အသိမ္းက
စိတ္အလို မလိုက္ႏိုင္ျပန္ဘူး
သပြတ္သီးေျခာက္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့
ပင့္ကူနက္တစ္ေကာင္အလား။
လာမည့္ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း
မေမာမပန္းနဲ႔
ထမ္းထမ္းၿပီး ေျပးေနအုံးမွာ
မင္းလည္း မင္းလမ္းေၾကာင္းအတိုင္းေပါ့
မေမ့ဘူးဆိုတာ သတိရေနလို႔
ေနမွာေပါ့ေနာ္။
သည္းခံေပးပါ
ထပ္ေခၚခြင့္ေပးပါအုံး
အေဝးက လမင္းေလးေရ။
ဟိုး ............
အေဝးက ....
လမင္းေလးေရ .........။
1 comment:
ေဟ...(သို႔မဟုတ္)၀ူး...။
Post a Comment