ငါ့ကိုယ္ငါ သံေယာဇဥ္ထားဖို႔
ခက္ခဲတဲ့သူပါ။
ေျပာျပမွ သိမယ္ဆိုရင္
သံ........ေယာ..........ဇဥ္ ဆိုတာ
ခ်ဳံ႕လို႔ ခ်ဲ႕လို႔ ရတဲ့မိတၱဴမ်ဳိး ဟုတ္ဘူး
တဝက္တပ်က္ အိပ္မက္လို
မွတ္မိေအာင္ ႏွစ္ခါ ထပ္မက္ရတာ။
ဘယ္သူက ဘယ္လို
ဥေပကၡာတရားေတြ အလံေတြလြင့္ထားေပမယ့္
ငါ့ စြဲလမ္းမႈက
အေမွာင္ထဲလည္း ဆက္ေလွ်ာက္လို႔ရဆဲ။
မင္းအေပၚထားတဲ့ နက္ရႈိင္းမႈအတြက္
ငါ့ဂုဏ္သိကၡာကို ထိုးႏွက္လာလဲ
ငါ့ခ်စ္ျခင္းက အိေျႏၵမပ်က္ပါဘူး
ကိုယ့္အတိမ္အနက္ သိၿပီးသား။
ဒီသံေယာဇဥ္အတြက္
ငါ ဘာေျပာေျပာ
မင္းသေဘာထားမေသးသိမ္နဲ႔
အခ်ိန္ကာလမဲ့ ငါေျပာခ်င္တာ
မင္းနားလည္ေပါ့
စိတ္ေကာက္ေတာ့လည္း ငါမေခ်ာ့တတ္ဘူး။
အရင္တခါ ဟိုတခါ
ေတာင္းပန္ျခင္းေတြ မရွိဘူး
ေက်နပ္လို႔ ၾကည္ႏူးၿပီးသားေတြပါ
ခြင့္လြတ္ျခင္းအတြက္ တံဆိပ္လိုမလား။
အငွါးခ်ထားတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔
အျပစ္ေျပာလို႔ ၿပီးစတမ္းဆိုရင္
ဘယ္သူမွ အိပ္ယာဝင္ေနာက္က်မွာ ဟုတ္ဘူး
ဘာျဖစ္လဲ
ငါ ေစာေစာ အိပ္တယ္။
ဘယ္သူ မေက်နပ္ဘူးလဲ။
မင္းကို မေတြ႔ရရင္
ဒီတေန႔ ငါမေပ်ာ္တတ္တာကို
(ထဲထဲဝင္ဝင္ေျပာရရင္)
ရင္ဘတ္ေတြက
အရင္ စေတြ႕ကအတိုင္း
“ဝုန္း”လား
“ဒိန္း”လား
“ဒိတ္ဒိတ္”လား မကြဲမျပား။
ငါေျပာတဲ့စကား မင္းၾကားရင္
ေကာင္းကင္လည္း ေနသာမွာပါ
ေျပာင္းရင္လည္း ေျပလည္မွာပါ
နားလည္မႈမွာ ပလာစတာလိုမွ မလိုတာ
တကယ္ေတာ့
ငါ့ သံေယာဇဥ္တရားနဲ႔ ငါ
အမွားလည္းခြင့္လြတ္
အမွန္လည္း ဆက္ေျပာ
ဘယ္သူေမာမွာလည္း
ငါ့ဘေလာ့ဘ္နဲ႔ ငါကိုး။
