မခ်င့္မရဲ အားမလို အားမရဆိုတာေတြနဲ႔
ေန႔စြဲတပ္မရတဲ့ဘဝေတြ
ဘယ္ေလာက္မ်ားခဲ့ၿပီလဲ။
မနက္ျဖန္ေမွ်ာ္လင့္အားကိုးနဲ႔
ဒီေန႔ ရပ္တည္ေနတာကိုးက
တံဆိပ္ေျပသြားတဲ့ေဆးလိပ္
ျပန္လိပ္ေသာက္ေနရသလို။
ငါတို႔ရဲ႕ ဝင္ေလထြက္ေလကို
ငါတို႔ ဘယ္ေလာက္ထိ ထိန္းထားႏိုင္မွာလဲ
ေရွးရုိးအတိုင္းပဲ ကံၾကမၼာကိုေစာင့္စားေနတာလား
ဒါဆို
အလင္းမျပတ္ဖို႔ေတာ့
ဖေယာင္းတိုင္ကို မီးတို႔ထားအုံးမွ။
ငါ့ေန႔စြဲနဲ႔ ငါ
လက္တစ္ဆုပ္စာ တိမ္တိုက္နဲ႔ေတာ့
ငါ မိုးမရြာဘူး။
No comments:
Post a Comment