အဲ့ဒီေန႔က မိန္းေခးဆီ
ဖုန္းဆက္ျဖစ္တယ္
“စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ မ်က္ႏွာေတြၾကား
ေပ်ာ္ရဲ႕လား အစ္ကို” တဲ့
ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။
မိန္းေခးေရ
အစ္ကို ေပ်ာ္ပါဘူး
မိသားစုနဲ႔ ေဝးေနရတဲ့ဘဝ
ဘယ္ ေနသားက်တယ္ဆိုတာ ရွိပါ့မလဲ။
မိန္းေခးေရ
နင္က အေမ့လိုပဲ
ျပတ္ျပတ္နဲ႔လိုရင္းေျပာတယ္
ဒါနဲ႕ အေမ့ကို လြမ္းျဖစ္ျပန္ေရာ။
မိန္းေခးေရ
သတိရတယ္
“အေဖေရာ ေနေကာင္းလား” ဆိုေတာ့
“ေကာင္းတယ္..........အျငိမ္မေနတာ ခက္တယ္” တဲ့
ေယာက္ဖကလည္း အဲ့လို ေျပာဖူးတယ္
ဟုုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တယ္
အေဖက ေဆြမ်ဳိးမက္တယ္
အလွမ္းေဝးတဲ့ ေဆြမ်ဳိးေတြဆီ သြားရတာအေမာ။
“အေဖစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားပါဟ” ဆိုေတာ့
မိန္းေခးက
“ဟင္း......ဟင္း” တဲ့
အေမ့လို ရြဲ႕ရီ ရီတာမလားမသိ
“ထားပါတယ္....ထားပါတယ္” တဲ့
အေဖက ၇၅ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီကိုး။
မိန္းေခးေရ
နင္က ကံေကာင္းတယ္ေနာ္
အေဖ့အရိပ္ေအာက္မွာ
အျမဲတမ္းေနခြင့္ရတယ္
ငါကေတာ့
ဓါးအိမ္မရွိတဲ့ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းလို
နည္းနည္းနီးလိုက္
ေဝးေဝးေရာက္သြားလိုက္
အေဝးေရာက္လြမ္းေနျခင္းနဲ႔
လြမ္းေနတတ္ပါၿပီ။
မိန္းေခးေရ
အေဖနဲ႔ မိန္းေခးကို
ငါ လြမ္းတယ္
တစ္ေယာက္တည္း ခရီးလြန္သြားတဲ့
အေမ့ကိုလည္း လြမ္းတယ္။
အေမ့ကိုလည္း လြမ္းတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။(က်ေနာ့္ တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမေလးေနတဲ့ရြာမွာ ကိုယ့္ေအာက္ကညီမေလးကို မိန္းေခး(မိန္းကေလး)လို႔ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ေခၚၾကတယ္)
No comments:
Post a Comment