ေလးအသေခၤ်နဲ႔ ကမၻာတသိန္းတန္တဲ့အရာ
စေျပာၾကည့္မယ္
ဘာေတြပဲ ျဖစ္ေနေန
ျဖစ္ၿပီးရင္ ပ်က္မွာပဲ။
ေလးအသေခၤ်နဲ႔ကမၻာတသိန္းတန္တဲ့အရာ
ကေလးလည္း အစိုးမရဘူး
လူၾကီးလည္း အစိုးမရဘူး
သားသမီးလည္း အစိုးမရဘူး
မိဘလည္း အစိုးမရဘူး
ေက်ာင္းသားလည္း အစိုးမရဘူး
ဆရာလည္း အစိုးမရဘူး
ဘုန္းႀကီးလည္း အစိုးမရဘူး
ဒကါ ဒကါမလည္း အစိုးမရဘူး
ေတာသူ ေတာင္သားလည္း အစိုးမရဘူး
ျမိဳ႕ေန ၿမိဳ႕သားလည္း အစိုးမရဘူး
ဆင္းရဲသားလည္း အစိုးမရဘူး
သူေဌးလည္း အစိုးမရဘူး
ျပည္သူလည္း အစိုးမရဘူး
အစိုးရလည္း အစိုးမရဘူး
အရာအားလုံးဟာ
အစိုးမရတာနဲ႔အတူ
အစိုးမရတာနဲ႔အတူ
ဆင္းရဲျခင္းလည္း ျဖစ္မယ္
မျမဲျခင္းလည္း ျဖစ္မယ္
အဲ့ဒါ
ေလးအသေခၤ်နဲ႔ကမၻာတသိန္းတန္တဲ့တရား။
1 comment:
ျပည္သူလည္း အစိုးမရဘူး
အစိုးရလည္း အစိုးမရဘူး
ၾကာလိုက္တာ
အစိုးမရဘူးလည္း ေျပာေသး
Post a Comment