ေတြးလက္စ နံနက္ခင္းအေတြးမ်ား(၄)

ေတြးလက္စေတြ ေပ်ာက္ေနခဲ့တာၾကာပါၿပီ။ ခုေတာ့ ျပန္ေတြးဖို႔ ဆက္ခ်င္ေနပါတယ္။ အေတြးဆိုတာ ကေတာ့ မအိပ္ခင္ စပ္ၾကား တရစပ္ေတြးေနၾကတဲ့သူေတြခ်ည္းပါပဲေလ။ ကိုယ့္အေတြးကို သူမ်ားေျပာ ဖို႔ဆိုတာက ထင္ပါတယ္၊ နည္းနည္းေတာ့ခက္ေနမယ္ဆိုတာေလ၊ အေတြးခ်င္း တိုက္ဆိုင္သေဘာတူဖို႔ ဆို တာကလည္း ခက္ေတာ့ခက္သားေပါ့။

တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြ စဥ္းစားျဖစ္တာေတြက သူမ်ားအတြက္ေတာ့ အပိုေတြျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ ေနမယ္ေလ။ အမ်ားအတြက္ စဥ္းစားမိတာကေတာ့ ကိုယ္စဥ္းစားတာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ကိုယ္ေတြးျဖစ္ လို႔ လုပ္ခ်င္တာေတြဟာနားေထာင္သူ(သို႔မဟုတ္)ဖတ္မိသူေတြနဲ႔ ထပ္တူက်ဖို႔ဆိုတာ လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူး ေပါ့ေလ။

အမ်ားအတြက္ဆိုတာ ေတြးျဖစ္လိုက္ရင္ ေတြးေနဆဲမွာပဲ ေတာ္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္တာ
ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ မွ်ေဝနားလည္ေပးမယ့္သူေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတာ သိေနရရင္ ပိုၿပီး စိတ္ဓါတ္ေတြက တက္ၾကြေစပါတယ္။ ဒါလည္း မွ်ေဝခံစားဖူးမွပါ။

တစ္ခ်ဳိ႕ထင္တာက ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ေနရာတစ္ခုရခ်င္လို႔(သို႔မဟုတ္)အာဏာတစ္ခုရခ်င္လို႔ ဆိုၿပီး ေတြးတတ္ ေလ့ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ေတြးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးက ကိုယ္လုပ္ႏိုင္လို႔လုပ္တဲ့အေနအထားမွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္ ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္အထိ ဘာေတြလုပ္ေပးႏိုင္လည္းဆိုတာဟာ က်ေနာ့္အတြက္ႏိုင္ငံေရးပါ။

ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္တိုင္းျပည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်ဳိ႕တဲ့မႈဆိုတာ(သို႔မဟုတ္)စိတ္မခ်မ္းသာမႈဆိုတာ ကိုယ့္ဝန္းက်င္မွာေတာ့
ေတြ႔ေနရမွာပဲ။ အားငယ္မႈေတြ စိတ္ဓါတ္က်မႈေတြ အလိုမက်မႈေတြ အားလုံးေပါ့။ ဒါေတြကို က်ေနာ္တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္က လုပ္ေပးေနျခင္းဟာ က်ေနာ့္အတြက္ ႏိုင္ငံေရးပါ။

ႏိုင္ငံေရးနဲ႔လူမႈေရး
လူမႈေရးနဲ႔ႏိုင္ငံေရး
ခြဲျခားလို႔ မရတာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။

သိေစခ်င္တယ္။က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ က်ေနာ့္လူမ်ဳိးေတြ တိုးတက္ေစခ်င္တယ္၊ ၾကီးပြါးေစခ်င္တယ္၊ ရင္ေဘာင္တန္း အသိပညာ၊အတတ္ပညာေတြကို သိေစခ်င္ တတ္ေစခ်င္တယ္။ ဒါေတြကို လုပ္ေပးခြင့္မရဘူးဆိုရင္ (လုပ္ေပးခြင့္ အတြက္ နံရံေတြ ျခားေနလို႕ လုပ္မေပးႏိုင္ဘူးဆိုရင္) ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို တကယ္ခ်စ္တာေရာ ေသခ်ာရဲ႕လား။

ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ကိုယ္တကယ္ခ်စ္ရင္ေတာ့ ဘယ္လိုပဲလုပ္ရ လုပ္ရ (ေနာက္ဆုံး ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ပဲ လုပ္လုပ္ေပါ့ ) လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တာ ကိုယ့္ျပည္သူေတြကိုး။ ဟုတ္ဖူးလား။ က်ေနာ္သိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးဟာ ငါးမွ်ားတာ
မဟုတ္ပါဘူး။ ကြန္နဲ႔ပစ္တဲ့ ငါးဖမ္းျခင္းမ်ဳိးပါ။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အရာေတြ မ်ားမ်ားရဖို႔အတြက္
မဟုတ္ဘူးလား။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို ခ်စ္တာဟာ တစ္ကိုယ္ေရေကာင္းစားေရးအတြက္ မျဖစ္မိဖို႔ေတာ့ အေရးၾကီးတာ ေပါ့။

က်ေနာ္တို႕စြန္႕စားေပးဆပ္သမွ်ဟာ ပုစၦာေတြေျဖေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ က်ေနာ္တို႕ ငယ္ငယ္က စာသင္ေက်ာင္းေလးရဲ႕ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ဆရာၾကီးရဲ႕ ၾကိမ္လံုးေအာက္မွာ ေျဖခဲ့ရသလိုမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ေလ။

ပုစၦာကလြယ္ေပမယ့္ မေျဖရဲတာ။ မေျဖရက္တာ။ ေျဖဖို႕ခက္ေနတာ(လူသိမခံခ်င္လို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့)။ အဲဒီလို အေၾကာင္းတရားမိ်ဳးေတြေတာ့ ရွိတန္ေကာင္းပါတယ္။
သူငယ္တန္းကတည္းက ေမးခြန္းမိ်ဳးပါ။

1+1= ?
1-1= ?
1/1= ?
1*1= ?

အေျဖကသိၿပီသားပါ။
ကိုယ့္လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ရလာဒ္ဟာ ဘယ္ဟာက မ်ားသလဲဆိုတာ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ရလာဒ္ကို အျမဲေစာင့္ၾကည့္ေနဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။

ဆင့္ပြါးစဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္တကယ္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ေပါ့ေလ။